Pierwsza wzmianka o Jastrzębiej Górze pochodzi z okresu międzywojennego, kiedy to po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zbudowano tu pierwszy dom. Do tego momentu tereny dzisiejszej Jastrzębiej Góry były jedynie jałowymi i niedostępnymi (brak jakichkolwiek dróg dojazdowych) pastwiskami, na których wypasano gęsi.

To właśnie gęsiom zawdzięcza Jastrzębia Góra swoją kaszubską nazwę – Pilěce, ponieważ mała gęś – gąska, po kaszubsku jest nazywana pila. Pilěce oznacza więc miejsce wypasania gąsek.
Po zakończeniu I wojny światowej, spółka zarządzana przez Osmołowskiego, zakupiła od właściciela ziemskiego Hanemanna i miejscowego rolnika Dettlaffa grunty, na których dzisiaj rozwinął się kurort.
Następnie wynajęła geodetów, a ci wytyczyli granice działek budowlanych i dróg, obowiązujące do dziś. Od tego też momentu zaczęto operować nazwą Jastrzębia Góra, prawdopodobnie w nawiązaniu do leżącej kilka kilometrów na wschód – w okolicach Chłapowa Góry Jastrzębskiej (67,8 m n.p.m.), istnieje również hipoteza twierdząca, iż nazwa nawiązuje do jastrzębi, licznie zamieszkujących tutejsze nieużytki. W czasie II wojny światowej osada nosiła niemiecką nazwę Habichtsberg – co jest przetłumaczeniem Jastrzębiej Góry na język niemiecki.

Turystyczna Jastrzębia Góra

Począwszy od 1920 roku Jastrzębia Góra stała się popularnym ośrodkiem spotkań wakacyjnych elit intelektualnych, głównie z Warszawy. Wypoczywali tu między innymi Józef Piłsudski, Edward Rydz-Śmigły i Ignacy Mościcki. Duży napływ gości ze stolicy sprawił, iż miejscowość zwana była żartobliwie „Nową Warszawą”. W roku 1928 rozpoczęto budowę drogi łączącej Władysławowo z Jastrzębią Górą (ostatecznie doprowadzono ją aż do odległej o kilka kilometrów Karwi). Uroczyste otwarcie drogi nastąpiło w 1931 roku. Wygodny dojazd ułatwił rozwój miejscowości, dzięki czemu szybko stała się ona jednym z najpopularniejszych kurortów na polskim wybrzeżu.

Jastrzębia Góra prawa wsi uzyskała w 1963 r. Od roku 1975 została włączona w administracyjne granice Władysławowa. W skład Jastrzębiej Góry wchodzą Lisi Jar oraz Jasne Wybrzeże. Sąsiaduje z Rozewiem i Tupadłami.

Klif i plaża

Jastrzębia Góra słynie z wysokiego klifowego brzegu (o wysokości dochodzącej do 33 m n.p.m.). W latach 1938-39 wybudowano wieżę wyciągową Światowid. Planowano wyposażyć ją w windę, zwożącą turystów z wysokiej skarpy na plażę i z powrotem. Wybuch II wojny światowej sprawił, że plany te udało się zrealizować dopiero w 1966 roku.
Wieża działała 5 lat, przewożąc rocznie ok. 60 tys. ludzi. Niszczące działanie morza podmywającego klif morski sprawiło, że po pięciu latach działalności przechylająca się wieża przestała być użytkowana.
W końcu, w nocy z 6 na 7 stycznia 1982 roku runęła. Obecnie na piaszczystą, oczyszczoną z kamieni (wykorzystanych do umocnienia osuwającego się brzegu) plażę prowadzą strome, liczące ok. 300 stopni, schody. Szerokość plaży wynosi miejscami nawet 200 metrów. Ze względu na dużą liczbę turystów przebywających w sezonie letnim w Jastrzębiej Górze, wielu z nich korzysta z wyjątkowo szerokiej plaży należącej do pobliskiego Ostrowa.
W 1984 roku w Jastrzębiej Górze wybudowano kościół pod wezwaniem św. Ignacego Loyoli. W kościele znajduje się zabytkowy, pochodzący z 1850 roku obraz z podobizną patrona.

Gwiazda Północy

Najdalej wysunięty na północ punkt Polski znajduje się w Jastrzębiej Górze, niedaleko centrum miejscowości. Jego okolica jest oznaczona obeliskiem „Gwiazda Północy”.
Sam obelisk, ściśle mówiąc, jest ulokowany w umownym miejscu, otoczonym deptakiem, położonym dostępnie na klifie, nieco na południe od rzeczywistego punktu ekstremalnego, znajdującego się poniżej na plaży.

Dawniej błędnie uważano, że najdalej wysuniętym na północ punktem był pobliski przylądek Rozewie.

Źródło : wikipedia.org